کولتیواتور به هر یک از ادوات زراعی می گویند که برای عملیات خاک ورزی ثانویه استفاده می شود. یکی از وجوه تسمیه کولتیواتور، شکل دندانه ها (یا تیغه ها)ی این دستگاه است که همانطور که خاک را به صورت خطی شکاف می دهد، در آن نفوذ می کند. وجه تسمیه دیگر این دستگاه به کلیه دستگاه هایی بر میگردد که از حرکت دوار تیغه یا دیسک برای انجام عملیات مشابه استفاده می کنند.

کولتیواتورها عمل بر هم زدن و دانه دانه کردن خاک قبل از عملیات کاشت (به منظور هوادهی خاک و تهیه بستر بذر مناسب)، یا پس از جوانه زنی (به منظور حذف علف های هرز، به وسیله کنترل فاصله سطح بالایی خاک با گیاه و حذف ریشه علوفه هرز)، زیر خاک کردن برگ ها به منظور حذف اثر فتوسنتز آنها، یا ترکیب هر یک از عملیات فوق با یکدیگر را انجام می دهند.

کولتیواتورهای سبک، اکثراً می توانند توسط یک نفر کشیده یا هل داده شوند که در این صورت به عنوان یکی از ادوات باغی شناخته می شوند. تیلر کولتیواتورهای سبک، کار چنگک و کولتیواتور را به طور همزمان انجام می دهند.

همچنین کولتیواتورها معمولاً یا به صورت خود-کششی هستند و یا در عقب تراکتورهای دو چرخ یا چهار چرخ نصب می شوند. در تراکتورهای دو چرخ، کولتیواتورها به صورت ثابت نصب شده و توسط یک کوپلینگ از ترانسمیشن تراکتور تواندهی می شوند. در تراکتورهای چهارچرخ، این کولتیواتورها توسط اتصال سه نقطه و محور PTO به تراکتور وصل می شوند.

انواع کولتیواتور باغی

روتوتیلر: روتوتیلرها معمولا جلوبند هستند و از یک موتور بنزینی5-1 برای چرخش تیغه ها استفاده می کنند و چرخ گرد نیستند. این در حالیست که چرخ های حمل کوچک تری دارند.

روتیواتور: بر خلاف روتوتیلر، روتیواتورهای خود-کششی مجهز به گیربکسی هستند که حرکت رو به جلو یا رو به عقب آنها را تأمین می کند. روتیواتورها با استفاده از گیربکس خود امکان تنظیم سرعت پیشروی با سرعت دوران تیغه ها را فراهم می کند. روتیواتور نصب شده بر روی تراکتورهای دو چرخ در مقایسه با تیلر ها بار کاری متحمل بر اپراتور را به میزان زیادی کاهش می دهند. همچنین روتیواتورها به منظور فعالیت های کشاورزی سنگین تر و تأمین توان بالاتر (18-4 اسب بخار) طراحی شده اند که می توانند با استفاده از موتور بنزینی یا دیزل خود مساحت بیشتری را در یک ساعت پوشش دهند.

مینی تیلرها: مینی تیلرها مدلی جدید از تیلرهای کوچک کشاورزی هستند که توسط کشاورزان و کاربران خانگی استفاده می شوند. ظاهر جمع و جور، کارآیی بالا و از همه مهم تر هزینه خرید پایین، آنها را به گزینه ای مقرون به صرفه تر در مقایسه با تراکتورهای چهارچرخ تبدیل کرده است.

تراکتورهای دوچرخ: تراکتورهای دوچرخ با قدرت بالا و کاربرد حرفه ای که بیشتر در آسیا، آفریقا و آمریکای جنوبی از آنها استفاده می شود، توانایی خاکورزی 1 هکتار در 10-8 ساعت کاری را دارد. این دستگاه ها همچنین به عنوان تیلرهای خودگردان نیز شناخته می شوند. تراکتورهای دو چرخ کاربردهای زیادی از جمله تهیه زمین های خشک یا شالیزارها، پمپاژ، حمل و نقل، خرمنکوبی، و سمپاشی را شامل می شوند. همچنین از این دستگاه ها می توان در تپه ها، مناطق کوهستانی و گلخانه ها استفاده کرد. امروزه بیشتر از موتورهای دیزل در این دستگاه ها استفاده می شود.